Victoria apartament, noclegi

do zwiedzania...

...oprócz wspaniałej przyrody na Liptowie znajduje się wiele interesujących zabytków. Rozwój miasta na przestrzeni dziejów odzwierciedla się w jego aktualnym stanie. Liczne pamiątki są unikalne w skali światowej, jak na przykład osada Vlkolinec, która wpisana jest na listę UNESCO...

Vlkolinec

Zabytkowy rezerwat architektury ludowej zapisany na listę światowego dziedzictwa kultury UNESCO 11 grudnia 1993 w Kolumbijskim mieście Cartagena.

Wieś leży w południowo-wschodniej części Parku Narodowego Wielka Fatra w bocznej części Doliny Revuckiej, u południowego podnóża góry Sidorovo (1099 m.n.p.m), na wys. 718 m, otoczona wdzięczną fauną i florą. Vlkolínec oddalony jest od Ružomberka o około10 km. Pierwsza pisemna wzmianka pochodzi z roku 1376, kiedy wspomina się wieś jako jedną z części miasta Ružomberok. Jedna z legend mówi, że nazwa wsi pochodzi od pojawiających się w tej okolicy wilków; znakiem wsi jest (była) róża z drzewem iglastym. W 1625 roku wieś miała 4 chłopskie domy i 5 domów biedoty. W 1869 r. Vlkolínec miał najwięcej obywateli 345. Najwięcej domów było w 1944 r. razem 82, potem podczas Słowackiego Powstania Narodowego część wsi spłonęła. Architektura Vlkolínca jest typowa dla górskich miejscowości, zrębowe domy typu górskiego z pastelowym podmurowaniem i dachami pokrytymi gontem. Wieś tworzy jedną z najlepiej zachowanych miejscowości z pierwotnymi ludowymi domami w całej Europie Środkowej. Dzięki peryferyjnemu położeniu zachowany został nie tylko historyczny charakter wsi i okolicznej przyrody, zachowały się też obiekty i wyposażenie większości domów. Centralnym miejscem górnej części osady jest potok płynący z północy na południe w drewnianych korytach. Vlkolínec jest wsią z zabudową ulicową dwurzędową z dużymi otwartymi podwórzami przechodzącymi w pola. Cennymi budynkami są zrębowa dwupoziomowa dzwonnica z 1770 r., zrębowa studnia i kościół Nawiedzenia Panny Marii z 1875 r. We wsi jest też obiekt muzealny – dom rolniczy z ekspozycją pierwotną. Dla odwiedzających Vlkolínec służy centrum informacyjne (044/4321023) w górnej części wsi jest sklep z żywnością i możliwość zakwaterowania. Mieszkańcy wsi w przeszłości zajmowali się rolnictwem, pasterstwem, chowem bydła i rąbaniem drewna. Specyficzne warunki, trudne do mieszkania i odizolowanie wpłynęły na liczbę ludności. Obecnie wieś zamieszkuje stale 35 mieszkańców, którzy mieszkają w 18 domach z całkowitej liczby 55. Resztę domów użytkują ludzie z całej Słowacji jako miejsca rekreacji.


Miasto Rużomberok

Rużomberok to centrum dolnego Liptowa. Leży u ujścia Rewucej do Vahu w zachodniej części Kotliny Liptowskiej. Łączą się w nim trzy znane pasma górskie - Wielka Fatra, Niskie Tatry i Choczańskie Wierchy. Pierwsza pisemna wzmianka o zasiedleniu tego terenu pochodzi z 1233 r, prawa miejskie nadał za sprawą Mistrza Rycerza Doncza, zwoleńskiego żupana, w 1318 roku ostrihomski arcybiskup Tomasz. W 1340 roku król Karol Robert lokację miasta potwierdził i rozszerzył. Częścią lokacji było ustalenie granic miasta, które tworzyły dzielnice (tzw.: ulice) - Biely Potok, Czernowa, Vlkoliniec i Villa Ludrowa. Rozwój miasta zahamował w 1390 roku król Zygmund, włączając Rużomberok do majątku Likawskiego dominium. Od wtedy datują się konflikty między miastem Rużomberok i dominium Likava.
Pomimo wspomnianych problemów miasto, dzięki znakomitemu położeniu dynamicznie się rozwijało i stawało się targowo-rzemieślniczym centrum. Dzisiaj ambicją miasta jest rozwój turystyki. Rużomberok posiada wiele zabytków narodowych i kulturalnych. Centralna część miasta jest wpisana na listę zabytków narodowych.


Muzeum liptowskie

Znajduje się ekspozycja stała fotografii, eksponatów i artefaktów z regionu Liptowa. Oprócz stałej ekspozycji odbywają się tu wystawy (Fotoforum, Strom). Publiczności udostępnione są stałe ekspozycje przyrodnicze, archeologiczne, historyczne, etnograficzne, dotyczące przemysłu papierniczego na Słowacji oraz wystawa poświęcona dziełu i życiu Andreja Hlinki. Wszystkie znajdują się w budynku głównym muzeum.


Muzeum Wsi Liptowskiej Pribylina

Jest to część Muzeum Liptowskiego w Rużomberku. Znajdują się tu zabudowania pochodzące z miejscowości, które zostały zatopione w związku z budową zapory Liptowska Mara oraz z niektórych miejscowości dolnego i górnego Liptowa. Znajduje się tu 11 drewnianych domów, zabudowania gospodarcze, kuźnia i dwa murowane budynki - kopia wczesnogotyckiego kościoła z Liptowskiej Mary (tak nazywała się zatopiona wioska od której nazwę wzięła zapora) i gotycko-renesansowy kościół z Priżowiec. Dla publiczności dostępna jest większość obiektów. W Muzeum Wsi Liptowskiej organizowane są imprezy okolicznościowe przybliżające zwykłe życie na Liptowie. Jest tu także możliwość jazdy konno.


Hrad Likawa

Ruiny Likawskiego hradu (grodu) znajdują się na jednym ze skalnych szczytów Wierchów Choczańskich na prawym brzegu Vahu. Gród miał strzec przejścia przez Vah koło Rużomberka i strategicznego traktu z Poważia na Orawę i do Polski. Został zbudowany prawdopodobnie na polecenie żupana zwoleńskiego Mistrza Doncza. Gród jest częściowo zachowany i dostępny dla zwiedzających w sezonie letnim. Na zamku znajduje się wystawa w Wieży Huniadyho składająca się z materiałów ilustracyjnych i tekstów zawierających wiele interesujących informacji o historii grodu. Dokumentacja fotograficzna grodu z ostatnich 30 lat, reprodukcje starych rycin, drzeworytów, grafik i obrazów, dokumentacja znalezisk archeologicznych, elementów budowlanych i detali, zdjęcia eksponatów z Muzeum Liptowskiego ukazują bogatą historię Likawskiego Hradu podczas jego czterech wieków trwania.


Orawski Podzamok

Dobrze zachowany rozległy gród jest malowniczo położony na wapiennej turni nad miejscowością Orawski Podzamok. Zbudowany został 112 ma nad poziomem wody rzeki Orawa. Gród jest zabytkiem narodowym. Orawski Hrad był kiedyś siedzibą Orawskiej żupy, powstał w XIII w. na miejscu starszego siedliska pochodzącego prawdopodobnie z przełomu er. Pierwsza pisemna wzmianka pochodzi z roku 1267, kiedy był majątkiem królewskim. Kilkakrotnie zmieniali się jego właściciele. Stan dzisiejszy zawdzięcza rodzinie Thurzov, której zawdzięcza renesansowy wygląd. W 1800 r. zamek spłonął i został poważnie uszkodzony. Wkrótce został jedna wyremontowany za sprawą ostatnich właścicieli - rodziny Palffy. Ostatnia kompleksowa rekonstrukcja zamku miała miejsce w latach 1953-68. Wnętrza budowli mają charakter gotycki, renesansowy i romański. Najlepiej zachowane jest wnętrze kapliczki z wyposażeniem z 1752 r.

Na zamku można zobaczyć następujące ekspozycje:
• ekspozycja przyrodoznawcza jest podzielona na dwie części: fauna i flora Rohaczy i Zapora Orawska
• ekspozycja archeologiczna poświęcona jest prehistorii osiedlenia Orawy
• ekspozycja etnograficzna nazywa się Rok na wsi i prezentuje wsie orawskie
• ekspozycję historyczną tworzy wyposażenie grodu i jego budowla.